|
|
101 i מרְקנְדתֵנוּ לְאוֹתוֹ תוּרְכִי מִסּעְתֵן דּקוּם כְדֵי שֶנִ ii אןוּלִיָפִיק המבִיאָה אֶת רֵיחוֹשֶל אֲשֶרוּחוֹ מְ לָעד כְיוֹ שֶל הָאפֶז אֵצֶל מִי שֶבָזָה לְאַהֲבָהוֶה בִמה שָ iii יםמִ יהתשִבְע, אַף אִם יִבְכֶה כְמוֹ יָם זֶה דִמְעָהכְהֵן سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت پریشان عالمیصعب روزی بوالعجب کاری سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چگل شاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمی i . עתהכוונה לתֵימוּרֶׁלַנג שהוא מלך התורכים באותה . א : וונה כפולההכ ראז וימחק את שושלתז התורכי יגיע לעירו שיהאפז מקווה שהכובש והבוזֵ וונהאן של האפז הכבדיוָ . ב ) . האפז מציין זאת בשירים אחרים ( המוֹזַפַרִי בותוֹהן ש, שבדומה לתורכים הבוזזים, היא ליפהפיות' תורכים מסמרקנד'ב . ןזנטוּכל בעִובוזזות את הלב והש ii بوی ( 'ןריח אפיק המוּלִיָא'התייחסות לשיר של המשורר העיוור רוּדַכִי על ליד ) השיר בתוכן הענייניםורא ( ) یاد یار مهربان آیدهمیجوی مولیان آید همی نمونه מתוך ( . שם למ...
To the book |
|
|