|
|
65 ﺣﮑﺎﯾت ﻣﺳﺎﻓر ﮐﻧﻌﺎﻧﯽ ﯾوﺳف ﮐﻧﻌﺎن ﭼو ﺑﮫ ﻣﺻر آرﻣﯾد ﺻﯾت وی از ﻣﺻر ﺑﮫ ﮐﻧﻌﺎن رﺳﯾد ﯾﮏ دوﺳﺗشﺑود در آن ﻏﻣﮑده ﭘر ﺷدهٴ ﻣﻐز وﻓﺎ ﭘوﺳﺗش ره ﺑﮫ ﺳوی ﻣﮭر ﺟﻣﺎﻟش ﺳﭘرد ای ﺑﮭر ره آورد ﺑردآﯾﻧﮫ ﯾوﺳف از او ﮐرد ﻧﮭﺎﻧﯽ ﺳؤال ﮐﺎی ﺷده ﻣﺣرم ﺑﮫ ﺣرﯾم وﺻﺎل ! ایدر طﻠﺑم رﻧﺞ ﺳﻔر ﺑرده ای؟زﯾن ﺳﻔرم ﺗﺣﻔﮫ ﭼﮫ آورده اﻧداﺧﺗمﺑﮫ ھر ﺳو ﻧظر»ﮔﻔت : ھﯾﭻ ﻣﺗﺎﻋﯽ ﭼو ﺗو ﻧﺷﻧﺎﺧﺗم ای ﺑﮭر ﺗو ﮐردم ﺑﮫ دﺳتآﯾﻧﮫ ﭘﺎک ز ھر ﮔوﻧﮫ ﻏﺑﺎری ﮐﮫ ھﺳت ﺗﺎ ﭼو ﺑﮫ آن دﯾدهٴ ﺧود واﮐﻧﯽ ﺻورت زﯾﺑﺎت ﺗﻣﺎﺷﺎ ﮐﻧﯽ ای اﻓزون ز ﻟﻘﺎی ﺗو ﭼﯾﺳت؟ﺗﺣﻔﮫ ﮔر روی از ﺟﺎی، ﺑﮫ ﺟﺎی ﺗو ﮐﯾﺳت؟ ﺑﮫ ﺻﻔﺎی ﺗو ﮐسﻧﯾﺳت ﺟﮭﺎن را «اﻧد و ﺑس ! ﻏﺎﻓل از اﯾن، ﺗﯾره دﻻن ﺟﺎﻣﯽ، ازﯾن ﺗﯾره دﻻن ﭘﯾش ﺑﺎش ! ﺻﯾﻘﻠﯽ آﯾﻧﮫٴ ﺧوﯾش ﺑﺎش ﺟﺎیﺗﺎ ﭼو ﺑﺗﺎﺑﯽ رخ ازﯾن ﺗﯾره ﯾوﺳف ﻏﯾب ﺗو ﺷود روﻧﻣﺎی
To the book |
|
|